In het kort: mijn Verhaal IV

In januari 2014 was er weer eens een flinke schreeuwpartij. Sella kwam op het idee om mijn e-reader tegen de muur te gooien en ik gaf als antwoord een klap op haar hoofd. Sella belde de politie en die kwam. Ik kon het gewoon niet geloven: zo'n narcistisch, agressief en overspelig excuus voor een vrouw en echtgenote stuurt de politie op mij af!!! Maar terugkijkend past het in haar wereld van het altijd omdraaien van waarheid en schuld.

Hoewel de politiemannen probeerden Sella tot bedaren te brengen, bleef ze maar brullen dat ik haar mishandelde en dat ze aangifte tegen mij wilde doen. Ze had opgezocht hoe dat werkte en het uitgelokt. Dus werd ik protocollair correct meegenomen naar het politiebureau in Alkmaar en draaide de cel in. Na overleg met een toegewezen advocaat claimde ik haar nooit geraakt te hebben en stond ik na 8 uur weer buiten.

Kennelijk had ik er nog steeds niet genoeg van want ik liep gewoon weer terug naar huis, mijn gastenkamer in and het miserabele leven ging door.

In februari en maart 2014, zouden we naar Israël gaan maar ik had daar weinig trek in en bleef thuis. Toen het gezin onderweg was hield ik de vlucht in de gaten op zo'n tracker app. Gedurende tien minuten rondom de landing kwamen er geen updates en raakte ik in paniek dat er iets gebeurd zou kunnen zijn met Polly en Adam. Op de bank bij mijn ouders thuis had ik mijn eerste en enige paniekaanval. Dat is een afschuwelijke en overweldigende ervaring! Ik vertelde huilend en trillend mijn ouders hoe mijn leven er werkelijk voorstond en natuurlijk was niet alles een verrassing voor ze. Het was duidelijk dat ik me nu echt moest losmaken van Sella.

Ik zou Sella en de kinderen half april ophalen uit Israël en de laatste dagen met ze doorbrengen in een appartement aan zee. Het was weer geen leuke trip voor mij en de stressvolle terugreis eindigde in een knallende uitgelokte ruzie en ik weer in de cel. Dat was de druppel. De volgende ochtend mocht ik weer zonder aanklacht weg en liep deze keer naar het huis van mijn ouders.

Foto van Damir Spanic - Unsplash

Ik ben daar twee weken geweest en ging toen logeren bij Sassenheimse vriendin Henriette, die van haar gestoorde man af wilde. We besloten elkaar te zullen bijstaan in de scheidingen.

Sella bleef met Polly en Adam in het huis bij Alkmaar en stalkte mij en later ook Henriette met een eindeloze reeks telefoontjes en SMS. Niet om zich te verontschuldigen of te proberen iets bij te leggen maar alleen om mij te sommeren terug te komen. Ze had niet verwacht dat ik weg zou blijven!

Henriette en ik vonden een advocate die de boel in gang wilde zetten en onze beide exen waren hierover zo gekrenkt dat ze elkaar opzochten om hun strategie af te stemmen. Het leidde tot pogingen ons af te persen (want ik had zogenaamd bergen geld) waar we niet op in gingen.

Onze advocate propageerde de zachte hand terwijl wij aanvoelden dat bij deze exen juist een ferme hand nodig was. Dus we namen afscheid en vonden daarna een echte haaibaai; een hippe tante met veel ervaring die er wel zin in had toen ze onze verhalen had gehoord.

In mijn blog over Sella zal ik zo goed mogelijk weergeven hoe die idiote achtbaan van rechtszaken, beslagleggingen, gijzelingen en al die shit, precies gegaan is. Ik maak nog een aparte blog met een overzicht van alle gerechtelijke zaken die er geweest zijn. Uniek leesvoer!

We zijn nu zes jaar verder, er valt nog steeds geen fatsoenlijk gesprek te voeren met Sella maar gelukkig heeft ze een vriendje met wie we zaken kunnen doen als er iets geregeld moet worden voor de kinderen. Henriette en ik zijn eind 2016 getrouwd, zijn dol op elkaar en op onze gezamenlijke vier kinderen. Het kan dus wel!