In het kort: mijn Verhaal II

En binnen twee uur had ik een date voor de volgende dag. Het was onvermijdelijk...

Terugkijkend begrijp ik niet dat ik de signalen niet oppikte, Had ik voor die tijd maar eens kunnen kijken naar een programma als 90 Days to Wed. Wanneer ik daar nu naar kijk, alleen of samen met mijn lieve Henriette, fileer ik de relaties feilloos...

Maar: ik viel voor Sella, plakte er een vakantie op Hawaï met haar aan vast en kort daarna was ze bij mij in Nederland en zwanger van onze eerste. Omber was stomverbaasd en vooral heel kwaad omdat ze waarschijnlijk had verwacht dat ik bij haar terug had willen komen. Ze vertrok met David en een bak poen. Ik had toen de tijd moeten hebben en nemen om te rouwen om het verlies van alles wat opgebouwd was in die jaren en ik had, zoals gememoreerd, goed geadviseerd moeten nadenken over een verstandige financiële afwikkeling van dit eerste huwelijk.

Enfin, nu weet ik dat allemaal. Toen was ik naïef en vast ook bang om alleen te zijn. Sella maakte hier dankbaar gebruik van en ik liet haar. Het eerste jaar was niet eens zo slecht hoor: ik had iemand aangesteld om mijn zakelijke taken waar te nemen en Sella en ik deden een uitgebreid voorstelrondje langs mijn en haar families.

Foto van John Holden -- Unsplash

In mijn nieuwe Audi Q7 reden we naar Zuid-Spanje waar mijn jongere broer Alexis woont en werkt en ik kwam voor het eerst in Israël waar diep in de Negev woestijn Sella's ouders woonden.

Polly werd geboren in januari 2009, een mooi en gezond meisje waar ik nog steeds veel van houd. We trouwden op 14 april dat jaar en het vreemde is dat ik er geen moment aan gedacht heb om deze keer wel huwelijkse voorwaarden vast te leggen. Ik had minder dan een jaar geleden een half miljoen euro overgemaakt aan Omber en betaalde nog elke maand een flinke sloot alimentatie aan haar en David, maar ik dacht er niet aan mijn overgebleven belangen te beschermen. Stom stom stom!

Intussen was er een complicatie opgetreden: de IND. Tot mijn stomme verbazing (en woede) golden alle regeltjes voor importbruiden ook voor mij en Sella. Ze zou moeten gaan inburgeren en dat moest in haar land van herkomst. Vanaf januari 2010 huurden we een villa aan de Israëlische kust in Caesarea [kesarja] en het huis in Nederland werd bewoond en schoongehouden door de dochter van kennissen. De Audi had ik voor een schijntje verkocht want die kon niet mee. Via de Nederlandse ambassade in Tel Aviv begon de inburgering.

In het voorjaar is Israël op haar mooist en we genoten van de aangename warmte, het mooie strand en van de immense geschiedenis. Ik liet familie en vrienden overkomen en nam iedereen mee naar Jeruzalem, Tel Aviv en de beste restaurants in de omgeving.

Met vriend en collega-auteur Frank Karsten waren we ook in Eilat, waar mijn schoonouders een timeshare appartement hadden. Tijdens het verblijf daar gooide Sella een kop hete koffie over me heen en Frank en ik vertrokken voortijdig. Frank is de meest principiële man die ik ken en zijn principes zijn niet onderhandelbaar. Hij raadde me sterk aan meteen van Sella af te gaan en vertrok zelf halsoverkop terug naar Schiphol.

Foto van Clay banks - Unsplash

Ik bleef keurig in Caesarea. Sella was in de periode daarna over het algemeen poeslief. Ik zag Nederland zijn derde WK-finale verliezen (die nare Iniesta!), en na het inburgeringsexamen in september gingen we als officieel Nederlands gezin naar huis. Sella was inmiddels zwanger van onze tweede en Adam werd geboren in januari.

Zijn besnijdenis een paar weken later in Israël was voor mij meer traumatisch dan voor hem... Maar voor Sella, als Joodse vrouw, was dat belangrijk en ik meen dat het geen kwaad kan. Enfin, Adam is nu negen, een fantastisch kereltje en hij lijkt er geen last van te hebben.