Eerste huwelijk: Omber II

In de periode na de geboorte van David werkte ik hard. Na het afscheid van Peter tekende ik later in 1994 mijn eerste grote contract met de eigenaar van Mexx, Rattan Chadha. De ironie wil dat hij tegenwoordig in zijn eigen vliegtuig woont terwijl ik op Schiphol voornamelijk koffers sjouw. Hij en ik zitten nog steeds in dezelfde branche en zo weet je het maar nooit!

Dat jaartal is van belang want Omber hechtte er later aan om iedereen te vertellen dat zij een onmisbare schakel was in het succes van mijn bedrijf terwijl de chronologie gewoon aangeeft dat de eerste grote opdracht er al was toen ik net met haar ging. Onthoud dat, want het komt nog terug.

Om de productie van die eerste grote order te begeleiden vloog ik regelmatig naar Polen om vanuit Warschau nog zeven uur te rijden naar Nowy Sacz, bij de grens met Oekraïne en Slowakije. In mijn herinnering lag er altijd sneeuw bij -10 graden en was de hemel heiig van de bruinkooldampen. Het liefst vloog ik op vrijdagmiddag vanaf Schiphol met Lot want dat was goedkoper dan KLM. Dan kon ik zaterdagmiddag de productie checken en ‘s avonds eten met mensen van belang. Zondag heel vroeg terug naar Warschau voor een middagvlucht richting Amsterdam en dan maandagochtend weer naar kantoor.

Ik word er al moe van om dit op te schrijven maar in die tijd was ik dertig en was niets te gek.

Foto van Jeshoots.com - Unsplash

Toen mijn zoon David op 30 april 1997 zijn eerste verjaardag vierde kreeg hij op een plastic kleed een slagroomtaart voor zichzelf. Terwijl een joelende schare familie langs de zijlijn met camera’s hem stond aan te moedigen, dook David met zijn bakkes vol in de taart. Ik zag dit later op film omdat ik vlak daarvoor werd weggeroepen door een klant in Alkmaar met een spoedje. En dan ging ik.

De zaak nam veel tijd in beslag maar de verdiensten maakten dat de moeite waard. Behalve een mooi inkomen voor het gezin kon het bedrijf heel wat kosten op zich nemen voor spullen, etentjes en reisjes die misschien niet altijd honderd procent zakelijk waren. Daarnaast kon ik mezelf dividend uitkeren als dat nodig leek en met een sterk groeiend Mexx (waarvoor alle nieuwe kleerhangers bij mij werden besteld) zat er genoeg geld in de zaak.

Ik kon het me veroorloven om voor een meeting in Taiwan mijn eerste business class vlucht te boeken. Dat opende mijn ogen! Ik had toen al wat lange vluchten achter de rug naar Australië en de Verenigde Staten bijvoorbeeld maar dan zat ik achterin en dat is gewoon niet comfortabel. In de business class (en dan intercontinentaal want op korte vluchten stelt het weinig voor) zit je ruim en kun je echt lekker slapen. De andere extraatjes, zoals beter eten met mooie wijnen zijn meegenomen maar het is de ruimte waarvoor je zoveel betaalt.

Foto van Joakim Honkasalo - Unsplash

Ik vind mezelf geen materialist want volgens de definitie zou ik dan meer geven om het materiële dan het spirituele, maar ik vind comfort wel erg aangenaam. Voor die upgrade in een vliegtuig of een ruime suite in een hotel heb ik het geld wel over. Als ik het kan missen. Ik heb dat geld nu niet meer dus het komt niet eens im Frage. Toen wel.

Als Omber en ik eens een avondje oppas konden regelen reden we graag naar een Holland Casino. Meestal die in Zandvoort maar ook wel eens een andere vestiging als we tijd genoeg hadden om de rit te maken. Dat was echt een uitje voor ons. David was een huilbaby totdat hij vier jaar oud was en een avond uit die stress was zowel heerlijk als noodzakelijk voor onze gezondheid.

We hoefden ons in het casino niet druk te maken om het speelgeld. Ik had meestal 500 à 1000 gulden bij me en we wonnen ook weleens. Op een bijzondere avond had Omber bij elkaar 23.000 gulden gewonnen. Voor de jongeren onder ons en de ouderen die het misschien niet meer weten: Dat is ruim € 10.000, - en eigenlijk het dubbele met de inflatie sinds die tijd. Met dat onverwachte mazzeltje besloten we voor het eerst business class naar Las Vegas te vliegen. We waren daar al eerder met economy class geweest en ook toen al, ruim twintig jaar geleden, was dat erg oncomfortabel.

Het reisbureau had ons die keer in het Treasure Island hotel geboekt. Een keurige kamer hoor maar we hadden gehoord over de luxe suites die op de hoogste verdiepingen lagen. Die zijn gratis voor grote gokkers en VIP's of te boeken voor flink wat dollars. Dat kon er met onze winst ook wel af!