Sella III

Hawaii was een fijne vakantiebestemming en een mooie locatie om een nieuwe relatie te leren kennen. We genoten van de wilde kusten, het tropische regenwoud, het gezonde dieet met veel vis, groente en fruit en natuurlijk van elkaar. Sella was een vrolijke, aantrekkelijke jonge vrouw en liet nog niets zien van de agressieve, egoïstische en nare heks waarin ze in de jaren erna zou veranderen.

Omdat dit geen dagboek of roman pretendeert te zijn maar eerder een relaas over een giftige relatie, schakel ik nu over naar wat ik grofweg eerder schreef in een andere blog over mijzelf. Het wordt dan duidelijk hoe dit huwelijk ten kwade keert en hoe ik daarmee omga. Vervolgens ga ik wel weer in detail verder over de breuk, de scheiding met alle rechtszaken, de diefstallen, de leugens en de diepe donkere wereld waar ik jarenlang in leefde. En precies dát is wat ik anderen in een vergelijkbare positie wil besparen door ze te helpen tijdig de juiste beslissingen te nemen.

Na de week Hawaii vlogen we naar Nederland en trok ze bij mij in, zwanger van onze eerste, maar dat wisten we natuurlijk nog niet. Omber was stomverbaasd dat ik alweer iemand ontmoet had en vooral heel kwaad omdat ze waarschijnlijk had verwacht dat ik bij haar terug had willen komen. Ze vertrok met David en een enorme bak poen. Ik had toen de tijd moeten hebben en nemen om te rouwen om het verlies van alles wat opgebouwd was in die jaren en ik had, zoals gememoreerd, goed geadviseerd moeten nadenken over een verstandige financiële afwikkeling van dit eerste huwelijk.

Enfin, nu weet ik dat allemaal. Toen was ik naïef en vast ook bang om alleen te zijn. Sella maakte hier dankbaar gebruik van en ik liet het gebeuren. Het eerste jaar was niet eens zo slecht hoor: ik had iemand aangesteld om mijn zakelijke taken waar te nemen en Sella en ik deden een uitgebreid voorstelrondje langs mijn en haar families. We rookte allebei en ook blowden we als we in Nederland waren. In die periode dronk ik met mate.

Jongere broer Kristian met mijn geliefde Audi Q7 (Schotland 2009)

In mijn nieuwe Audi Q7 (mijn eerste en laatste dure nieuwe auto) reden we naar Zuid-Spanje waar mijn jongere broer Alexis woont en werkt en ik kwam voor het eerst in Israël waar diep in de bloedhete Negevwoestijn Sella's ouders wonen.

Polly werd geboren in januari 2009, een mooi en gezond meisje waar ik ontzettend veel van houd. We trouwden op 14 april dat jaar en het onbegrijpelijke is dat ik er geen moment aan gedacht heb om deze keer wél huwelijkse voorwaarden vast te leggen. Ik had minder dan een jaar geleden een half miljoen euro overgemaakt aan Omber en betaalde maandelijks een flinke sloot alimentatie aan haar en David, maar ik dacht er niet aan mijn overgebleven belangen te beschermen. Stom, stom, stom!

Intussen was er een complicatie opgetreden: de IND. Tot mijn stomme verbazing (en chagrijn) golden alle regeltjes voor importbruiden ook voor mij en Sella. Net als een Somalische ongeletterde achternicht of een herderin uit het Turkse binnenland. De bureaucratie weigerde te buigen voor mijn argumenten dat Sella inmiddels al behoorlijk Nederlands sprak, naast Hebreeuws, Russisch, Engels en redelijk Italiaans. En dat ik haar en indien nodig nog 22 andere bruiden kon onderhouden en dat wij inmiddels een dochtertje hadden met de Nederlandse nationaliteit. Ze zou moeten gaan inburgeren in haar land van herkomst. Ik kwam niet om de bureaucratie heen en vanaf januari 2010 huurden we een villa aan de Israëlische kust in Caesarea [kesarja]. Mijn huis in Nederland werd bewoond en schoongehouden door de dochter van kennissen. De Audi had ik voor een schijntje verkocht want die kon niet mee. Via de Nederlandse ambassade in Tel Aviv begon de inburgering.

In het voorjaar is Israël op haar mooist want nog vrij groen van de winterregens. We genoten van de aangename warmte, het mooie strand en van de immense geschiedenis. Ik liet familie en vrienden overkomen en nam iedereen mee naar Jeruzalem, Tel Aviv, de Dode Zee en de beste restaurants in de omgeving.

Met vriend en collega-auteur Frank Karsten waren we ook in Eilat aan de Rode Zee, waar mijn schoonouders een timeshare appartement hadden. Tijdens het verblijf daar gooide Sella een kop hete koffie over me heen en Frank en ik vertrokken voortijdig. Frank is de meest principiële man die ik ken en zijn principes zijn niet onderhandelbaar. Hij raadde me sterk aan meteen van Sella af te gaan en vertrok zelf halsoverkop terug naar Schiphol.

Maar ik bleef keurig in Caesarea. Sella was in de periode daarna over het algemeen poeslief. Ik zag Nederland zijn derde WK-finale verliezen (die nare Iniesta!), en na het inburgeringsexamen in september gingen we als officieel Nederlands gezin terug naar huis.

Sella was inmiddels zwanger van onze tweede en Adam werd geboren in januari 2011. Zijn besnijdenis een paar weken later in Israël was voor mij meer traumatisch dan voor hem... Maar voor Sella, als Joodse vrouw, was dat belangrijk en ik meen dat het geen kwaad kan. Enfin, Adam is nu negen, een fantastisch kereltje, en hij lijkt er geen last van te hebben.