Sella I

Mijn blog over mijn eerste huwelijk (Omber) eindigt met mijn reis naar Las Vegas met goede vriend Jelmer omdat Omber er geen trek meer in had. Gezellig kletsend met Jelmer in de business class van KLM vervaagden mijn problemen en sores al snel. We lieten goede whisky’s aanrukken en bedachten alvast wat we allemaal zouden gaan doen en beleven in Vegas.

Waar we niet aan dachten was hoe kwetsbaar ik daar zou zijn: een ideale prooi voor een golddigger! Ik was een zeer welgestelde, vrij jonge man van 43. Een man die nog wat wazig was in zijn herstel van een levensbedreigende aandoening en zojuist verlaten door zijn vrouw.

En die in de markt was, want dat was ik. Niet voor een nieuwe vrouw, per se. Geen seks, per se, maar een lief luisterend oor en een stevige knuffel van een zachte, mooie vrouw. Dat zag ik voor me, zojuist aangekomen in mijn favoriete Amerikaanse stad.

Ik had maanden tevoren een enorme suite geboekt voor Omber en mij. Een zogenaamde Executive Theater Suite. Zo groot dat de echo wel eens storend was en je eigenlijk altijd met een GPS moest rondlopen. Bij de check-in balie kon ik de boeking wijzigen in twee kleinere suites naast elkaar. Voor een vriendschap is het vaak beter als je allebei een eigen bed en badkamer hebt.

Ik had Omber niet gebeld dat ik goed was aangekomen. iets wat ik anders wel gedaan zou hebben. Ik had Davids’ stem wel even willen horen maar ik wilde Omber met rust laten. Hoe we met elkaar zouden omgaan na deze week was mij volstrekt niet duidelijk. Ik hoefde haar op dat moment niet terug want de reden waarom ze een eind aan onze relatie maakte vond ik erg dun en gezocht.

Via Hyves (weet je nog? De voorloper van Facebook) was ik in contact gekomen met enkele klasgenoten van ruim 25 jaar eerder, waaronder een toenmalig meisje dat Carina heette. Net als ik in een gezin met kinderen en aan het werk. We hadden nooit meer gehad dan een soort kameraadschap in een groter groepje waarbij we op elkaars verjaardag kwamen. Meer niet. En toen Amber mijn kantoor kwam binnenstormen kletsten we net via de chatfunctie over vroeger. Amber was furieus. ZIT JE NOU WEER TE CHATTEN MET ALLERLEI MEIDEN? HET IS GENOEG! En met dat stormde ze weer weg om even later haar al eerder uitgewerkte vonnis te voltrekken (Zie die blog voor meer details)

In plaats van met het thuisfront te bellen nam ik een douche en toen Jelmer even later fris en fruitig aanklopte, openden we een belastingvrije fles Blue Label. Dat is een smaak die ik graag weer eens zou proeven maar nu voor mij veel te duur helaas.

Aldus verfrist en versterkt kuierden we door het casino naar buiten waar ik een tafeltje had geregeld in Sushi restaurant RA, net buiten het Fashion Show winkelcentrum. Slechts gescheiden door een heuphoog hekje zaten we aan de strip, die ondanks de twee x vier drukke banen op een of andere manier nooit echt lawaaiig wordt. Japans is al jaren mijn keuken van voorkeur en RA is een plek om naar terug te verlangen. We genoten van een tafel vol lekkers met warme saké en ijskoude Asahi.

Ondanks het tijdsverschil van 9 uur, de lange reis, de warmte en de drank vonden we het nog geen tijd om af te taaien voor de avond. Jelmer is sowieso een doorzetter op dit gebied en Las Vegas was nieuw voor hem... We liep het aangrenzende winkelcentrum in en werden bijna direct aangesproken door een leuk meisje dat vroeg of we wel de juiste gezichtscrème gebruikten.

In de meeste landen zie je dat tegenwoordig: stalletjes in de brede gangpaden van winkelcentra. Toen zag je dat eigenlijk alleen nog maar in de VS. Ik zag dat het meisje bij een kraam van Premier hoorde. Dat had ik eerder gezien en hun spiel was geolied en effectief: aantrekkelijke jonge mannen en vrouwen spreken passanten van de andere sekse aan en tronen ze mee naar een krukje bij de kraam. Daar smeren ze met een gelikt verhaal wat crème op het gezicht van de passant (een fijne aanraking) en proberen een vrij duur potje crème te slijten.

Jelmer was de aangesproken passant en nadat ik hem bemoedigend toe knikte liep hij mee met het leuke jonge ding. Zijn gezicht werd bepoteld en het was te zien dat ook een laagje kruipolie hem op dat moment goed zou zijn bevallen. Het gaf mij de tijd rond te neuzen en ik vond een prijslijst. Jelmer werd op dat moment voorzien van een nachtcrème van $ 75,-. Dat wilde hij waarschijnlijk niet en ik kon hem in het Nederlands vertellen dat hij maar moest zeggen dat we eerst een rondje gingen lopen en daarna nog zouden besluiten. Het meisje liet hem met een 1000 watt glimlach ontsnappen.