Israël 6 - Aliyah 2

Tussen 1933 en 1948 was er sprake van de Aliyah Bet. Eigenlijk: “de illegale immigratie” die deels de vorige periode overlapt.

Illegaal omdat de Britten -die Palestina per mandaat bestuurden- quota hadden gesteld aan de immigratie van joden. Vanaf 1939 mochten 75.000 joden per jaar Palestina in en na vijf jaar zou er een immigratiestop komen.

Foto van Zac Ong - Unsplash

Bovendien gold in 95% van het mandaatgebied een verbod op de verkoop van grond aan joden. Toch lukte het velen het gebied binnen te komen via de Middellandse Zee maar ook over land door Irak en Syrië.

Na de oorlog waren het voormalige Partizanen en getto-overlevenden die de smokkel organiseerden van Oost-Europese joden via Italiaanse havens.

Het merendeel van de naar schatting 110.000 illegale joodse immigranten kwam vanaf 1945 binnen. In die tijd waren de eerste afschuwelijke bewijzen van de gaskamers wereldnieuws en overal kwamen joden openlijk tegen het Britse Mandaat in opstand.

In 1948 werd de staat Israël opgericht en binnen een jaar kwamen meer dan een half miljoen joden het land binnen. Deze mensen vluchtten vanwege de hernieuwde vervolging in Oost-Europa en vijandelijkheden in de Arabische buurlanden.

Foto van Element 5 - Digital - Unsplash

Het nieuw opgerichte Joodse Agentschap voor Israël werd verantwoordelijk voor het in goede banen leiden van de aliyah.

Dit leidde al snel tot een strakker georganiseerde immigratie en enkele logistieke huzarenstukjes.

In 1949 en 1950 kwam bijvoorbeeld bijna de hele joodse gemeenschap van Jemen naar Israël via de Magic Carpet operatie (Vliegend Tapijt). Zo'n 49.000 Jemenieten, van wie de meesten nog nooit een vliegtuig hadden gezien, werden ingevlogen. Het Bijbelse Boek van Isaiah had voorspeld dat God de kinderen van Israël op 'vleugels' naar Zion zou brengen. Dat kwam uit voor deze mensen.

En zo was in amper drieënhalf jaar de joodse bevolking van Israël verdubbeld naar een kleine anderhalf miljoen. Hierdoor waren tekorten ontstaan en veel nieuwkomers woonden tijdelijk in “tentsteden”. Er werd gewerkt met voedselbonnen en de regering deed vruchteloze pogingen de bloeiende zwarte markt te bestrijden. De meeste immigranten die nu nog binnenkwamen waren joden van Sefardische en Mizrahi afkomst die hun leven in Arabische landen opgaven na vervolging en soms gedwongen uitzettingen. Zo kwamen er in 1951 maar liefst 114.000 joden uit Irak.

Meer recent 30.000 Iraanse Joden kwamen naar Israël na de Islamitische Revolutie van 1979. Nog meer Iraanse joden vertrokken naar enkele grote Amerikaanse steden.

Een ander dramatisch hoogtepunt in de Aliyah was de komst van Ethiopische Joden in de jaren tachtig. Gedurende Operatie Moses werden in zes weken -van 18 november 1985 tot 5 januari 1986 ongeveer 7.500 van hen ingevlogen uit Soedan. Rond 4.000 anderen stierven tijdens hun vlucht van Ethiopië naar Soedan.

Foto van Charisse Kenion - Unsplash

Vijf jaar later kon Israël de rest van de Ethiopische 'Bèta' joden in Ethiopië zelf oppikken. Dit was Operatie Solomon. Op 24 mei 1991 landden er in Israël 34 vliegtuigen met in totaal 14.325 van deze mensen.

Als ik dit schrijf komen er nog steeds Joden van over de hele wereld naar Israël. Soms op zoek naar meer kansen, soms op de vlucht en soms om van hun pensioen te genieten.